انقلاب اسلامی؛ کلنگ برپایی حوادث قبل از ظهور

أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ، بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم

در سال 1357 هجری شمسی چه اتفاقی افتاد؟ زمانی که به گفته های خواص و نوشتارهایی که در این زمینه به رشته تحریر در آمده رجوع می کنیم به مطالب بسیار زیادی پیرامون اینکه انقلاب اسلامی چه بود و چگونه اتفاق افتاد بر می خوریم، اما در این بین جملاتی از امام(ره) نقل می شود قریب به این مضمون: «نور خدا در این کشور تجلی کرده است»، «انقلاب ما انفجار نور بود» و ... این جملات ماهیت حقیقی انقلاب اسلامی را به طور کامل و خلاصه و بسیار دقیق و ظریف بیان می کند.

اولین مطلبی که پس از شنیدن یا خواندن این جملات به ذهن خطور می کند این است که این تحلیل از انقلاب بسیار فراتر از تحلیل های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پژوهشگران این عرصه می باشد. انقلاب اسلامی جلوۀ نور یا انفجار نور بود یعنی چه؟ یعنی نوری به زمین اصابت کرد و تجلی کرد، منفجر شد و به تبع آن انقلابی در محدودۀ کشور ایران برپا شد. سؤال بسیار مهم بعدی این است که این نور چه نوری بود و رابطۀ امام خمینی(ره) با آن نور چه بود؟ اگر ما به این موضوع قائل باشیم که انقلاب ما انقلابی الهی و بسیار فراتر از انقلاب های دموکراتیک در سراسر جهان بوده، باید به دنبال ریشه آن بگردیم و عامل رقم زنندۀ آن را بیابیم. ریشۀ انقلاب اسلامی ایران به گفتۀ بنیانگذار کبیرش نوری الهی بود که به زمین اصابت کرد و محدوده ای  به نام کشور ایران را روشن نمود. در اثر اشراق این نور ملت ما بعد از گذشت سال ها از خواب غفلت بیدار شدند و تحت ولایت امام خمینی(ره) نظامی طاغوتی را سرنگون و حکومتی اسلامی را جایگزین آن کردند. این نور الهی بود که انقلاب را در کشور ما واقع کرد، اما این نور چه نوری است؟ برای بررسی این موضوع به سراغ برخی آیات قرآن و توضیحات اهل بیت(ع) در بارۀ آن ها می رویم. در آیۀ 28 حدید داریم: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِکُمْ کِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ»،[1] ای کسانی که ایمان آورده اید تقوای الهی پیشه کنید و به رسولان ایمان بیاورید تا خداوند دو سهم از رحمتش را به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که به وسیلۀ آن حرکت کنید. در حدیثی از امام باقر(ع) ذیل این آیه داریم[2]: «یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا یَعنِی إماماً تَأمَنون بِهِ»؛ «منظور از نور، امامی است که تحت امامت او قرار دارید». این امام در زمان ما امام زمان(عج) هستند، پس در حقیقت نوری که باعث رقم خوردن انقلاب شد نور امام زمان(عج) بود. احادیث دیگری نیز با این مضمون از اهل بیت(ع) داریم.[3]

موضوع بسیار مهم دیگر این است که اصلاً چرا انقلاب اسلامی؟ چرا چنین اتفاقی با این عظمت در یک مملکت شیعی اتفاق افتاد؟ چه نیازی بود که در سال 1357 نور خداوند در زمین جلوه گر شود؟ با وجود اینکه در سده های قبل شاهد نهضت های اسلامی بوده ایم اما هیچ کدام از آنها با این وسعت و تأثیر بر قشرهای مختلف مردم نبوده، چرا پس از هزار و دویست سال از غیبت امام زمان(عج)، ماجرایی به این وسعت و عظمت آن هم در یک مملکت شیعی اتفاق می افتد و پس از وقوع آن ماجراهای عجیب یکی پس از دیگری به وقوع می پیوندد؛ ماجراهایی مثل جنگ 8 ساله و شکست دشمنان قسم خورده ملت ایران در آن، ماجرای طبس، کودتاهایی که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب پی ریزی شد و یکی پس از دیگری به شکست منجر شد و ...، جواب این سؤال فقط و فقط یک چیز است: ظهور امام زمان(عج) و برنامۀ ولیّ عالم برای وقوع آن.

جایگاه انقلاب اسلامی در برنامۀ مُلک الهی

اگر بنا باشد که ظهور امام زمان(عج) حقیقتاً واقع شود پیش نیازهایی لازم دارد که از جملۀ مهم ترین آنها بیداری مردم و بالأخص پاک طینتان در سراسر جهان است. ظهور امام زمان(عج) مقدمه دارد و انقلاب اسلامی ایران که تجلی نور امام زمان(عج) در زمانۀ ما و در کشور ما بود از بزرگ ترین مقدمه های طلوع خورشید مهدوی(عج) محسوب می شود، و در حقیقت کلنگِ حوادث قبل از ظهور بود. اين ماجرا را کوچک نشماريم! لذا می بینیم به تبع وقوع آن اتفاقات زیادی در سراسر جهان می افتد: فروپاشی شوروی، سازماندهی تدریجی جبهۀ باطل بصورت واحد، ماجرای برج های دوقلو، لشگرکشی جبهۀ باطل به خاورمیانه، تزلزل نظام سرمایه داری غرب، بیداری اسلامی، بیداری پاک طینتان جهان که این موضوعات اخیر در حال حاضر در کشور های عربی و غربی، بسیار نمود دارد و ...! چه شد که مردم جهان یکباره به پاخواسته و نهضت های مردمی یکی پس از دیگری به وقوع پیوست؟ «تابش نور خورشید به زمین!». مقدمۀ بیداری، تابش نور توسط خورشید است. اگر می بینیم که امروزه در سراسر جهان نهضت های مردمی یکی پس از دیگری به وقوع می پیوندند و خواهان عدالت یعنی یکی از مؤلفه های مهدویت هستند، به خاطر این است که هرچه به طلوع خورشید نزدیک می شویم تابش نور بیشتر می شود و در اثر تابش نور خواب زدگان بیدار می شوند و موج عدالت خواهی و در حقیقت «مهدی خواهی» همۀ جهان را فرا می گیرد. و این تابش نور توسط خورشید وجود اهل بیت(ع)، با ماجرای انقلاب اسلامی ایران کلید خورد، لذا می توان گفت: انقلاب اسلامی مقدمه ای بسیار مهم و بزرگ برای ظهور امام زمان(عج) در آخرالزمان است!

جالب است که وقتی به صحبت های امام خمینی(ره) پیرامون انقلاب نگاه می کنیم این گونه نگاه نسبت به انقلاب اسلامی را در جملاتشان بسیار پررنگ می یابیم؛ در همان حوالی برپایی انقلاب اسلامی، عده ای از خواص مذهبی و ... به ایشان اعتراض می کردند که در حدیث داریم هر عَلَمی قبل از عَلَم امام زمان بلند شود باطل است.[4] ایشان در جواب می فرمود: «عَلَمی که ما بلند کردیم غیر از عَلَم امام زمان نبود، این پرچم، پرچم امام زمان بود که آن را بلند کردیم و إن شاءالله آن را به صاحب اصلیش تحویل خواهیم داد».[5] پس در حقیقت «برپاکنندۀ حقیقی و صاحب این انقلاب، امام زمان(عج) است» که این موضوع را هم بارها و بارها در کلام امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب دیده ایم. تا به امروز دشمنان اسلام و بشریت برای این انقلاب توطئه های بسیار زیادی چیده اند که همۀ آنها توسط صاحب این انقلاب یعنی امام زمان(عج) دفع شده، اما افسوس که ما هر بار که فتنه ای دفع می شود به جای نسبت دادن به صاحب این انقلاب آن را به دیگران نسبت می دهیم.[6]

با توجه به مطالب گفته شده، اگر انقلاب اسلامی ایران مقدمه ای برای ظهور امام زمان(عج) باشد ماجراهایی که به تبع آن واقع شده نشانه های ظهور خواهد بود. از بزرگترین مصادیق این نشانه ها بیداری گسترده مردم جهان بالأخص مسلمانان کشورهای عربی در آستانۀ آخرالزمان است که اخیراً اتفاق افتاد. مردم این کشورها با وجود اینکه رهبری هم نداشتند، یکباره به پا خواستند و تمام همّت خود را برای سرنگونی طاغوت های زمانه به کار بستند، نتیجه آن هم سرنگونی طاغوت های کشورهایی مثل تونس، مصر، لیبی و ... بود.

 وقتی از این منظر به انقلاب اسلامی نگاه می کنیم، تمام توطئه های دشمنان علیه آن را مصداق یک آیه از قرآن می یابیم: «يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ»،[7] کافران می خواهند نور خدا را با دهانشان خاموش کنند اما خداوند با برپایی ظهور، نور خود را کامل خواهد کرد هر چند که کافران کراهت داشته باشند، هر چند که کافران کراهت داشته باشند ...

 «اللّهُمَّ صَلِّ علی مُحمَّدٍ وَ آل مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم»

[1]-يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِکُمْ کِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (حدید 28)

اي کساني که ايمان آورده‏ايد! تقواي الهي پيشه کنيد و به رسولش ايمان بياوريد تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و براي شما نوري قرار دهد که با آن (در ميان مردم و در مسير زندگي خود) راه برويد و گناهان شما را ببخشد؛ و خداوند غفور و رحيم است.

[2]-  الف)عن أبی جاروت عن أبی جعفر قال: یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا یَعنِی إماماً تَأمَنون بِهِ. بحار الأنوار، حدیث 110

ب) در حدیث دیگری داریم که منظور از "کِفلَینِ مِن رَحمَتِهِ" حسنین(ع) و منظور از نور علی(ع) است. (مناقب ابن شهر آشوب،حدیث 112)

[3]- آیه 157 اعراف:«الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ اْلأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتي کانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»

همانها که از فرستاده (خدا)، پيامبر «امّي» پيروي مي‏کنند؛ پيامبري که صفاتش را، در تورات و انجيلي که نزدشان است، مي‏يابند؛ آنها را به معروف دستور مي‏دهد، و از منکر باز ميدارد؛ اشيار پاکيزه را براي آنها حلال مي‏شمرد، و ناپاکيها را تحريم مي کند؛ و بارهاي سنگين، و زنجيرهايي را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر مي‏دارد، پس کساني که به او ايمان آوردند، و حمايت و ياريش کردند، و از نوري که با او نازل شده پيروي نمودند، آنان رستگارانند.

در حدیثی از امام باقر(ع) ذیل آیه داریم:«به خدا قسم منظور از نور،اهل بیت(ع) هستند تا روز قیامت» (بحار الأنوار،باب 1، حدیث 145)

 [4]-الف) عَنْ مَالِکِ‏بْنِ‏أَعْيَنَ‏الْجُهَنِيِّ عَنْ أَبِي‏جَعْفَرٍ (ع) أَنَّهُ قَالَ: کُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ رَايَةِ الْقَائِمِ(ع) فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ امام باقر(ع) فرمودند: هر علم و پرچمي قبل از قيام قائم(عج) برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است / غيبت‏نعماني ص115 باب5 ح9و11و12 ب) عَنْ أَبِي‏بَصِيرٍ عَنْ أَبِي‏عَبْدِاللَّه(ع) قَالَ: کُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ امام صادق(ع) فرمودند: هر علم و پرچمي قبل از قيام قائم(عج) برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است که غير خدا را مي‏پرستد / کافي ج8 ص295 حديث‏نوح(ع) ح452

[5]-اين موضوع را در صحيفة نور ج 8 ص 89 و 513 ملاحظه فرمائيد.

[6]-نمونۀ این فتنه ها در سال های اول انقلاب واقعۀ صحرای طبس بود که به فرمودۀ امام خمینی(ره) شن ها مأموران خدا بودند که در زمانی که دشمانان برای نابودی این انقلاب برنامه ای ترتیب داده بودند برای آن ها شکست خفت باری به ارمغان آوردند. نمونۀ این فتنه ها در سال های اخیر ماجرای فتنۀ سال 88 بود که به فرمودۀ رهبر معظم انقلاب دست قدرت خدای متعال آن را دفع کرد. 

[7]- يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (سوره صف، آیه 8)

آنان مي‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولي خدا نور خود را کامل مي‏کند هر چند کافران خوش نداشته باشند!